In september werd ik in mijn auto vanachter aangereden door een andere wagen toen ik stilstond voor een rood licht. De bestuurder had het rode licht niet opgemerkt. Het was dan ook een hevige klap. Sindsdien sukkel ik met een whiplash aan rug en nek en was ik een hele tijd arbeidsongeschikt. Na enige tijd heb ik echter beslist om terug te gaan werken, daar ik anders schrik had m'n contract kwijt te spelen en omdat ik het psychisch moeilijk had met hele dagen alleen thuis te zitten en niets om handen te hebben. Toen ik m'n huisarts hierover inlichtte, besloot deze om me nog maar voor 50% genezen te verklaren. Ik mocht gaan werken, maar wanneer ik voelde dat het niet ging, moest ik direct thuisblijven. Ondertussen ben ik al een hele tijd terug aan't werk, maar het valt niet mee. Ik merk zelf dat ik niet meer de persoon ben van voor het autoongeluk. Mensen in m'n naaste omgeving merken dit ook op. M'n grenzen zijn kleiner geworden. Vroeger kon ik bergen werk verzetten. Dit is helaas niet meer mogelijk. De dagdagelijkse dingen zoals stofzuigen zijn een marteling, dus deze probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Ook kan ik niet goed meer tegen veel lawaai. Ondanks dat je niets aan me ziet, kamp ik dagelijks met hoofdpijn en suizingen die voortkomen van m'n opgelopen letsels. Op professioneel vlak vormt dit eveneens een belemmering om mijn job goed uit te oefenen. Ik volg dan ook nog een paar keer in de week kiné en ga maandelijks naar de osteopaat. Op scans die de neuroloog liet maken, was er echter geen letsel te zien. Typisch voor een whiplash, zo blijkt.. De controlearts stelde echter vast dat "een whiplash geen ernstig letsel is en dat ik nog jong genoeg ben (ik ben 27) om hier volledig van te herstellen". Binnenkort moet ik een tweede keer op controle, dus het is nog even wachten wat de uitspraak is en wat de eventuele vergoeding gaat zijn.
Dit is kort samenvat mijn verhaal. Mijn vraag is wat de vzw Whiplash in dit bovenstaande geval kan betekenen voor mij? Ook al is het niet veel, ik ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal eens kwijt kon. Het onbegrip dat op jullie site beschreven wordt, is voor mij helaas erg herkenbaar.. Ondertussen heb ik erg veel begrip gekregen voor mensen met een chronische aandoening, waaronder een whiplash. Het is pas wanneer je in hetzelfde schuitje zit, dat je pas beseft wat het is. Het oprichten van jullie vzw is daarom ook een superinitiatief! Keep up the good work!

Naar verhalen