Verhaal van Inge
In december 2019 werd ik aangereden door iemand die door rood reed. Vanaf dat moment is het allemaal begonnen, ik was toen 21 jaar.
Pas na 1,5 jaar werd bij mij whiplash pas erkend, eerst was het maar allemaal aanstel.
Ik heb zelf veel problemen hiermee en ben blij dat ik nu eindelijk lotgenoten via deze page heb gevonden.
Na het ongeluk heb ik een half jaar niet fulltime kunnen werken, maar daarna heb ik gedaan alsof er niets aan de hand was en ging (vrolijk) met 4 pijnstillers per werkdag aan de slag, echter thuis was er geen privé leven meer over.
Het enige waar ik thuis nog aan dacht, was de bank en mijn bed. Ik heb mijn man destijds veel tekort gedaan, ondanks alle steun die ik van hem kreeg.
Dit heb ik twee jaar volgehouden totdat ik in april '21 volledig ingestort ben.
Ik kon het lichamelijk en psychisch niet meer aan. Nu ben ik weer een beetje op de been en werk nu 3 x 1,5 uur per week onder strikte begeleiding van mijn psychologe.

Waarom was ik ingestort?
Dit herkennen jullie waarschijnlijk allemaal en daarom vind ik het belangrijk dit te vermelden. Hele dag moe en futloos, hele dag pijn, een heel groot schuldgevoel naar je naasten omdat je niet veel meer kunt, enz... enz... enz...
Maar het ergste is het onbegrip dat je van iedereen (instanties, artsen en collega's) krijgt.
Ik kan en wil mijn whiplash niet accepteren!!!
ik wil mijn oude leven terug, wie helpt mij???