Verhaal van Denise

Bij mijn eerste expertise gesprek ongeveer 3 jaar geleden was ik vergezeld van onze 4-jarige zoon. Terwijl ik zo nauwgezet en geconcentreerd mogelijk mijn verhaal probeerde te doen, hoorde ik een oorverdovend geluid. Onze zoon had in al zijn ijverigheid een paraplu met bijkomende bloempot omgeduwd zodat de vloer in het dokterscabinet bezaaid lag met potgrond, potscherven en er bovenop de paraplu!
Aanvankelijk reageerde de betrokken arts nogal boos, maar zijn boosheid verdween gelukkig nogal vrij vlug.
Even ontwaakt uit mijn whiplash concentratie vervolgde ik mijn verhaal, met onze zoon ditmaal aan de stoel naast mij gekluisterd. Nadien drong het pas echt tot me door wat ravage we hadden aangericht. Gelukkig vergat ik niet de arts een vergoeding van de kosten aan te bieden. Nu overkomt het me nog dikwijls dat ik mij zo sterk moet concentreren op iets, dat blijkbaar de rest niet tot mij doordringt. Steeds weer vind ik dat een akelige ervaring.
Tijdens de krokusvakantie volgde onze nu 7-jarige zoon voor het eerst een sportkamp. Ik wilde hiervan profiteren om eens wat kasten een extra beurt te geven. Naarmate de vakantie vorderde werden mijn kasten wel properder, maar mijn rug en nek deden hoe langer hoe meer pijn. Vol boosheid op mezelf omdat ik te hard werkte en op die manier weer teveel vroeg van mijn whiplash lichaam beëindigde ik de vakantie. Twee weken later vertrok de nekpijn al een keer en kwam ook weer terug. De tevredenheid over de propere kasten groeit beetje bij beetje.
Weer heb ik het voornemen: Dit doe ik nooit meer !!!

Naar verhalen