Verhaal van Annemie
Annemie heeft 8 maanden een whiplash, is 42 jaar, aleenstaand en fulltime
verpleegkundige in een dagkliniek voor kankerpatiënten. Ze doet haar
werk zeer graag. Op een moeilijke dag wordt zij gesteund door haar familie
en haar werkgever, eeen dokter. Deze apprecieert het dat zij toch komt
werken. Als kankerspecialist weet hij maar al te goed hoe relatief het
leven kan zijn.
Annemie: "ik krijg geen kans om mij te forceren. Het belangrijkste
is dat je er bent, zegt de dokter. Ook de patiënten op de afdeling
merken het direct dat ik een moeilijke dag doormaak en steunen me enorm.
Een collega ziet het niet en maakt opmerkingen over dingen die ik niet doe
of vergeet. Dit knaagt wel aan me. Ik reageer dan soms bruusk, ofwel reageren
patiënten hierop. De emoties komen achteraf thuis soms los. Bij m'n
zussen of schoonbroer kan ik ook altijd terecht, ik kan hen soms opbellen
of er eens langsgaan. Zij tonen veel begrip en dat helpt me op zo'n moment.De
medische problemen zijn voor mij zwaar, maar ik ga er niet dood van, dit
in tegenstelling met de kankerpatiënten. Dat houdt me sterk.Het huishouden
gaat op zo'n moment moeilijker, maar morgen komt er nog een dag. Het weekend
is meestal een tijd van totale rust
Naar verhalen
Sociale Media
Laatste nieuws
We hebben ervoor gekozen om een nieuwe website te maken. Het is de bedoeling om nieuwe artikels te vinden, zodat onze website terug up to date is. Iedereen die nieuwe berichten leest of hoort mag deze steeds doormailen .
Ook de nieuwe onderzoeken komen steeds aan bod.
Over ons
Onze vereniging is opgestart door Cathy en Melt in het jaar 1992, nu zijn we bijna 33 jaar verder en blijven we verder werken aan de rechten van de whiplash lotgenoten . Zodat deze een eerlijke beoordeling en een wettelijk % invaliditeit verkrijgen wat hun ook toekomt.