Verhaal van Katja

Ik ben net 40 jaar, en ik ben in februari 2004 aangereden door iemand die dacht dat sneeuw niet glad was....affijn, duizelig gelijk en binnen twee weken huilerig, depressief, gebrek aan concentratie, moe, moe en nog eens moe en ontzettend veeeeeel hoofdpijn!

Ik zat midden in een scheiding en wilde me groot houden; ik dacht dat de klachten daar allemaal van kwamen! Ik had twee zaken in opstartfase en had net een auto en een huis gekocht met behulp van mijn ex. Echter, binnen twee maanden was ik zo depressief dat het maatschappelijk werk mij aan de anti-depressiva wilde hebben en voor mijn rust wilde doorverwijzen naar een psychiatrisch ziekenhuis maar gelukkig had ik een huisarts die vermoedde dat ik dan verder af zou glijden en stuurde mij op vakantie! Hup naar de zon! Na twee weken veel rusten, zwemmen, shiatsu, yoga en fysiotherapie ging het heel goed en ik dacht dat ik beter was!

Weer aan het werk in juli 2004 maar na drie weken 30 uur draaien per week knapte ik zwaar af! Verder bouwde ik veel schuld op want ik had een wurg echtscheidings convenant getekend; co-ouderschap, ik kon de kinderen niet aan en wilde mijn ex niets ontzeggen maar ontving ook geen kinder-en partnertoeslag en ik moest maar de schuldsanering in vond hij. Ik weet nu dat ik toen ECHT niet functioneerde! Affijn, september 2004 failliet. Prive en zakelijk wegens het niet kunnen betalen van alle uitstaande kosten. Mijn vriend heeft mij en de kids opgevangen maar wij werden door de psychiatrische gezinsverzorging ondersteund want ik was een gebakje en mijn vriend trok het ook niet meer en dat was voor de kids het ergst!

We besloten zelf rust in te bouwen en hij vertrok en ik ging de bijstand in. 2005 was verder een heel heftig jaar, vader, opa en oma overleden en uit de wsnp gezet en weer failliet en uiteindelijk heeft mijn huisarts in januari 2006 mij door gestuurd naar het ziekenhuis, de revalidatiearts. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik zo snel mogelijk naar het revalidatiecentrum werd gestuurd en dat werkte heel verhelderend, confronterend maar vooral met veel erkenning voor mijn klachten! Neurofeedback liep er ook naast en ik voelde mij binnen 8 maand bijna weer de oude Katja!

Het financiele stuk word afgehandeld door mijn advocate maar dat proces duurt lang en is een hel! Ze hebben erkend maar duwen een afronding steeds verder vooruit. Ik ga ze binnen nu en drie weken ook dagen want ik ben inmiddels weer uit het faillissement gezet wegens gebrek aan baten en die stress van deurwaarders e.d. is NIET bevorderend voor mijn herstel! Toch ga ik binnenkort weer voor 20 uur proberen te werken want ik heb wel via vrijwilligerswerk geleerd wat ik wel en niet aankan en de bijstand is geen vetpot! Tja, verder is het positief blijven en dankbaar zijn dat het steeds beter gaat en ik hoop dat jullie wat aan mijn verhaal hebben.