Verhaal van Ingrid

Op 7 december 2019 rond 7.45 uur waren ik en mijn zoon op weg naar het ziekenhuis voor een routinecontrole.
We reden op een expressweg en stonden stil door file. Plots werden we aangereden door een wagen die zonder te remmen op ons inreed.
Ik had een lichte hersenschudding en waarschijnlijk een whiplash.
Er zijn foto's genomen maar er was niets op te zien. Ik moest een zachte halskraag dragen en wat pilletjes nemen tegen de pijn en kreeg drie dagen werkombekwaam.
Deze werden verlengt naar twee weken door mijn huisarts. In 2020 ben ik door vrienden bij een arts terecht gekomen die in whiplash gespecialiseerd was en daar moest ik een MRI laten nemen en ja er waren problemen met de wervels en tussenwervels. Dit alles was tengevolge van het ongeval schreef de arts toen op papier.
Nu zijn we reeds in 2023 en ik moet nog steeds vechten om op de ziekenkas te blijven staan daar ze nog steeds zeggen dat ik er maar moet mee leren leven…
Ik heb dan ook al de symptomen die er zijn en die wegen zwaar door op mijn gezinsleven. (Ik heb dan ook nog al vijf jaar dystrofie en sinds vorig jaar ook rugklachten).
Nu ben ik radeloos aan het worden, ik weet niet meer waar ik nog terecht kan om een beetje begrip te krijgen van een arts. Ik heb nu laatst nog een arts bezocht met mijn foto's en die heeft me onderzocht en zei dat alles ten gevolge is van ...... maar als je vraagt om iets deftig op papier te zetten dan trekken ze zich terug.
Gelukkig begrijpen mijn man en kinderen me wel, al is het voor hen soms ook moeilijk om terug te blikken naar de tijd dat hun mama nog gezond was!

EEN KLEIN BEETJE MEER BEGRIP VAN DE ARTSEN ZOU ME EEN GOED GEVOEL GEVEN !!!!!!!